kal desem
bir belki düþer dudaklarýndan
bir zamanlar gitmiþtin hani
geri kalanlarýndan bir bölümü de gitmiþti
son gidiþinle tüm zahiri algýlarým
o zaman gitmiþti belki de
bir girdaba sürüklenip geçmiþ zamanlara
gel desem
muhakkak baþka bir belkiye denk gelirsin
çýðlýk yüklü hengame yaþýyorsun belki de
limon yapraklarýna takýlýyor içli sesleniþlerin
misalini gördüðün belki de
göremediðindi
heyecana kapýlýrsýn belki
aþk yolunda mum olup yanmak istersin belki
belki küçük bir alevsin
belki de bir zannediþ
bir özleyiþ
yaðan yaðmurun içine dalmýþ
çok daha anlamlý belki
düþünüyorsun
belki öfkelisin
belki daha sakin
mevsimin deðil belki
sükuttasýn kilolarca
daha sessiz
belki daha yoðun daha aðýrsýn
brütün tonlarca belki
sonra baþka bir mevsimi mýrýldanýyorsun
belki fýrtýnaya kapýlan bulutlar gibi loþsun
çýngýrak sesleriyle uyanýyorsun uykundan
rüyalarýný düþürmüþsün belki de
yaprak ve rüzgarla birlikte
þimdi sen düþüyorsun belki de
sahte fýsýltýlar sarýyor gölgelerini
ardýnda býraktýðýn kaldýrýmlara
senden yansýyan her þey
küsufunun eseri belki de
kaç parça oluyorsan
bin ,on bin , milyon
ölçüp toplanan bölüp çarpýlansýn belki de
o kadar lazýmsýn
visalin mecnun gibi çöllerde
leyla gibi kýrk gün kýrk gece
günler boyunca lazýmsýn belki de
kutsal vakitler kadar
biraz önce, dün, geçen gün
hatta geçen hafta
belki geçen yýl
hatta yýllar öncesi kadar
lazýmsýn belki de
her þey bir belkiye muttasýl
ýsýnýr buharlaþýr en nihayetinde ýslanýrsýn
nisan yaðmurlarýyla
bir damlacýk susun belki de
vuku bulur zerrelerin zeminlerde
bir bir yok olursun belki de
sürgünsün belki uzak diyarlarýma
düþümsün, topraðým ,taþýmsýn belki de
bir çiy tanesi kadar kýraðýmsýn
hep yeniden baþlayan
büyük bir gazapsýn belki
yakýp yýktýðýn sellerinle
ummanlara sürüklenip gidensin belki de
içimde bir sessin bana sesleniyorsun
senin benden baþka dostun yok diye
ne önce, ne de sonra olmadý belki de
daha ziyade
daha çok derin sevenlerin
belki de daha gerçekçi birileri
belki de bir yerlerde
zulmünün muzdaribiyim
kederli bir gönlün ivmesiyim
yaralý bir yüreðin küresiyim
hüznünün esiriyim belki de
yurdumdan evimden barkýmdan ayýransýn
gurbete , hasrete salansýn
kutsi hasretin divanesiyim belki de
öksüz, yetim ve sahipsizim
sana sýðýnan
aþkýna sarýlan
bana yegane kalan sensin bel ki de
çingen bohçalarýnda arýyorsun kaderini
belki de hiç keþfedilmemiþlerin peþine düþüyorsun
mahcup bakýþlarýn kalbime mühürleniyor
ruhumun içinde cenk etmekte hayali görüntülerin
inkar eden sensin
deli divane diye bühtan edensin belki de
aðýtlarý yakýlmýþ eski bir zamanda
tüm yangýnlarý yeniden harlayansýn belki de
bir ýlýk heyecan gibi süzülüyorsun içimin yollarýnda
menekþelerin çiçekler açtýðý ilkbaharda
bir amansýz sýzýsýn þakaðýma vuran
vakitsiz bir uyanýþsýn
belki yeniden üflenmeyi bekliyor ruhun
bedenimde ebediyen kalacak belki de
bir bekleyiþsin kanýmýn sýcaðýnda büyüyen
zemheri bir zamansýn belki
haykýran bir gece, ürküten bir sessin
arafýmda bir avuç duasýn
etrafýnda dönen pervaneyim belki de
firakým sensin
ziyaným sensin belki de
seviyorsan
sonrasýz, þimdisiz olmalý
belki bir vakit hatta bir an
veya bir kýsým
hattý zatýnda bir saniye bile
býrakýp gitmelerin dahil
ihtimalsýz olmalý
redfer