HASRET

Kenar bir mahallenin cam kenarýndan,
Bakýyorum sana etraflýca,
Dýþarda oynayan yalýn ayaklý çocuklar gibi,
Koþturuyorum evin içinde, bir saða bir sola.
Deliler gibi,
Sobada yanan odunlarýn çatýrdayan sesinde,
Seni düþünürüm yine aklým sende...

Camýn kenarýna oturdum iþte.
Uçuþan güvercinler kondu yamacýma yine.
Her birinin adýna baþ harflerini koydum.
Böylece sana olan özlemimi gidermek için,
Karýnlarýný doyurdum.
Sobanýn üstüne çayýmý koydum.
Demlenmesini bekledim.
Fokurdayan sesinde seni içime iþledim.

Günler, aylar, hatta yýllar geçti.
Her þeyim deðiþti,
Deðiþmeyen bendeki resmin, birde ismin.
O da zaten benimle pekiþti,
Orasý kesin.
Gönlümde sýzýn, kulaklarýmý týrmalayan,
Naðmelerin vardý,
Ýçi içime sýðdýramadým seni,
Artýk yerin dardý...

Seni, bir gurbet türküsünde.
Gönlüme atýp, yüreðime baðladým.
Bir sýla da özlem duyup aðladým.
Seni düþünüyorum yine aklým sende.
Yollarýný gözlüyorum belki gelirsin diye…

Seni, sevdamýn son beþiðinde sandým.
Aðladým.
Ne gurbetin geldi ne de hasretin.
Kandým.
Yollarýný gözleyip sana inandým.
Bu sevdanýn bekçiliðini yaptým.
Baðlandým… ( DeN!Z )
Sosyal Medyada Paylaşın: