Kar yaðdý diye gönüller buzlanmaz Orman sevdalýsý kardelen bakýþlý Kara kartal gibi gülen çocuk Birini severse bu gönül Baþka Baþka sevdalarda baþaklanmaz Var git serseri mayýn gibi Patlamaya hazýr bir yürekle Çýð gibi biriktinse eðer ki Söz senin söz Nafile suskular kök salmaz Hangi düþün düzlüðüne varsan Kýyýsý uçurumdur mutlaka Kaldýr kirbiklerini bir bak Gözün gözüme deðsin Sensizlik töre tanýmaz gülüm Uzaktý uzanamadým Tutmak için ellerinden Sen çocuk Sen aç kollarýný umuda Ben gelirim be çocuk Ben gelirim dolanmaya Ah be çocuk Ýçini kemiren her neyse Tarifsiz sancýlar saplý Fýrtýnalar kopar çýrpýndýkça Çiçeðe durur kýzýlcýk daðlarý Gül bahçesinden toplar gibi Toplayýp saklayamadýðýn sevincini Özlemin terasýnda demlersin En acý gülüþleri üflemeden içersin Son kez haykýr aslanlar gibi Hoþ geldin sevda de Hoþ geldin mutluluk de Göm yüzünü göðsüne Bir merhem gibi sür Sür ellerini yaralarýna Çatlamadan sabýr taþlarý Sar sarmala
Salim Erben
Sosyal Medyada Paylaşın:
erbensalim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.