Artýk kimse bilmesin içimi Güllerinin dikeni parçaladý yüzümü Ballarýnla doldurmadýn kalbimi El olarak gördün ya beni gönlüm buza kesti
Þeker rüzgarlarýnla esmedin Ne el oldun, ne yar oldun selamý kesmedin Komaya girdim de beni topraða gömmedin Bir kardelen gibi karlarýn altýnda kaldým baharý bekledim
Güzel baktýnda ben mi görmedim Sen kollarýný açtýn da ben mi sevmedim Aþkta ki ihanetinin izlerini silemedim Bir canýmý bin sefer çiðnedin drakulam
Birlikte salýncaða binmiþtik Eðlenmiþtik gülmüþtük Ben sana bir kalp vermiþtim Seni birlikte sevdiðim o erik çiçekleri kurudu þimdi
Papatyalarý senden sonra hiç sevmedim O minik sevimli menekþeleri bir daha görmedim Senden sonra aþký hissederek yaþamadým Yandý dünyam son gülüþünün ardýndan
Dünyaya mavi seslenirdim sen ile Yanýldým benim deðilmiþsin ipek kalbin ile Hiç yakýþmadý ayrýlýk sen güle Ben seninleyken gülüþlerinde ki kelebektim oysa
Bensiz mutlu olmadýðýný biliyorum Bazen kendi kendime seni arayýp soruyorum Mevlam sonumuzu nasýl yazmýþsa öyle istiyorum Bin kýrgýnlýðým olsa sana birini söylemem
09 Mart 2021 Erdemli Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN ÇAPRAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.