SON İNSAN
Bir zamanlar insanlarý sabun yaptýlar
Þu günlerde fabrikalarda gübre yapýyorlar
Her ölenden sonra düþünürdüm
Þu karþýki çam aðacý hangi atamýn nüvesinden
Atam oradan mý dirildi diye!
Her neye baksam canlý
Taþ bile kuma dönüyor,kumdan cam
Kumdan þifa oluyor
Lüzumsuz yok yaratýlan
Her þeyi hazýr bulduk, þükür etmesini bilsek
Babalar kýzlarýný, Anneler oðullarýný severmiþ farklý
Eksik yanlarýmýzý biliriz aslýnda
Toprak suya hasret insan yeþile
Yeþil güneþe hayran, çevirir yönünü o yana
Gelecekte haplarla beslenip
Þekil deðiþtirecek ,bu günkü þeklimize gülecek miyiz
Deðiþim çaðýna tanýklýk ediyoruz
Ýþimiz zor gibi
Ölene üzülemiyor, doðana sevinemiyoruz
Duygulara yer kalmadý, Robotlaþýyor uz
Robotlar devri baþladý çoktan
Korkarým, dünyada yaþayan son nesil olmalýyýz!
eminnur güler acar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.