Doðunun bir köyünde iki metre karla uyandý Niyazi Eskimo evinde sandý kendini birdenbire Mülteci kampýnda tutuklamýþ gibi Nazi Bilmediði yaþamýn doðasý yapmýþtý darbe O günden sonra ne güneþi ne de ayý göremedi Yýðýlan kar Koronavirüs baskýsý gibiydi…
Yiyeceði vardý, hayattaydý Allah’tan Þükretti haline! Televizyon Telefon Çalýþmýyordu Elektrik yandý Allah’tan Þükretti bir kere daha haline..
Alýþtýðý pembe diziler Daha neler yoktu hayatýnda Ýçinde baþladý garip sýzýlar O sabah yalnýz olmadýðýný anladý bahtýnda Evde yaþayan birileri vardý, koþuþuyorlar Etrafýna doluþuyorlar Çare bulacak kahraman gibi görmek istiyorlardý onu kýratýnda!
Elinde silahý kazma, kürek Yol bulmaktý erek Kim olduðunu artýk deþifre etmeliydi yürek Çið altýnda kalmamak için mesafe Yüzü donmasýn diye maske Ten nefes alsýn diye hijyen olmalýydý mesele!
…/ Ya Sabýr dedi Antartika oldu efendi!
O gün Eskimo Niyazi oldu Ev halký etrafýna doldu Hikayeler anlatýldý Korkular aþ yerine masaya yatýrýldý Havalar ýsýnsýn da karlar erisin diye duaya Herkes katýldý…
Soba yanarken hiç bu kadar üþümemiþti O gün her mantýklý yaklaþýma deðer vermeye üþenmemiþti Kar yaðmaya devam ediyordu hala Alýþkanlýðý yok eden tehdit kapýsý çoktan aþýnmýþtý Kimse pes etmese de asla…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.