İSTANBUL

Sen Ýstanbul’sun,
Benim gözlerimde.
Ýki yakan bir araya gelmez .
Bir telaþ alýr baþýný gider,
Senden bir selam bile gelmez .

Sen Ýstanbul’sun,
Bilirim hep telaþlý baþýn.
Dertlerin bitmez.
Art arda gelir sevdiklerin.
Bir ümit bile vermezsin,
Sokakta boþuna gezmeler .


Sen Ýstanbul’sun,
Karanlýk hep hayatýn .
Bir fýrsat olsa desem de,
Karmaþýk olur hep saçlarýn.
Bu kavgan ne ile,
Bir gün gülsen sevdiklerine .


Sen Ýstanbul’sun,
Hayat dolu olur sokaklarýn.
Ýnsanlarýn bir gün gülse de,
Yine hüzünlü olur saatlerin .
Bir turizmci de olur resmin,
Kimleri kandýrýr çekersin kendine,
Gelirken gülerek gelirler.


Sen Ýstanbul’sun ,
Göðsünü didikler martýlar.
Gemiler gelir geçer üstünden,
Hiç bir haberin yokken.
Birden bir þarký dolaþýr sokaklarýnda,
Kim bilir kimleri alýr götürür haramiler.


Sen Ýstanbul’sun ,
Bir ok gibi kalbine,
Kalkar gelir uçaklar.
Dertlerin artar da artar.
Açmasan kollarýný,
Gelmezler onlarda bu kadar .


Sen Ýstanbul’sun ,
Alýþmýþ insanlar sana.
Yeni hayatýndan memnunsun.
Yeni yapýlarýn sýrýtsa da.
Yine de güzelsin dünya þehirlerinden,
Yýllarýn eskitemediði kadar .
Hep umut taþýr gelenler üstünde.
Sen Ýstanbul’sun,
Yüreðimin sevdiði kadar...



Sosyal Medyada Paylaşın: