KALABALIKTAN KENDİME KAÇIŞ

Bir ömür tükettim zaman çarkýnda,
Þehir çöplüðünde duygularým,
Bakýþlarým uçsuz boþluklarda,
Fikirler denizinde dalgalarla,
Demirledim Yaradanýn emirlerine
Unutulsam da tortular arasýnda,
Alemlere geldim kendimi bularak,
Bir kývýlcým dokundu yüreðime,
Çýktým yola umutlarýmla,
Kim kaldý geride izimden baþka;
Demetledim çiçekleri bir heyecanla,
Ýncinmesin narin parmaklarý yârimin
Öðütülmek için gelen dik duran var mý?
Kendini bulmak için kendinden kaçanlarla
Buluþmadým samanyolu altýnda,
Berrak gök uzanmasýn yerin karanlýklarýna,
Gökle yerin buluþtuðu yerde,
Çoban Yýldýzý þavkýnda naif gönlünü,
Toparlayarak bekliyor yârim nöbette
Ey zaman alamadýn benden bir zerre,
Ömrümün eskiyen sayfalarýnda,
Eskimeyen beni okursun benden sonra!
Yârimin elinde yüreði üþümeden vicdaný,
Kavuþtur bizi ömrümün zaman treni,
Acaba saat kaçta diye sormayayým hani,
Gökle yer aþkýn girdabýnda sarhoþken,
Devralmalýyým yârimden nöbeti,
Ey zaman! öðütülmeyen bir tane var çarkýnda,
Yârimin yüreðini yeþertmek için tüm çýrpýnmam,
Ne olur o taneyi yârimin yüreðine ekmeme karýþma!
Erol KEKEÇ/06.02.2021/15.48

Sosyal Medyada Paylaşın: