AYRILIĞIN KAÇINCI RIHTIMINDA

Akþamýn kýzýl renginde
Gözlerini anlatýr hüzün þarkýlarý.
Ben acýlarý kalbime gömerek
Ellerimi uzatýrým umutla
Yaratan’ýma...

Sapsarýydý Eylüller , baharýn dallarýnda
Mevsimler bir gelip bir gidiyordu.
Kimseler sormuyordu halimi
Karanlýk gecelere sýðýnmýþtým üstelik
Bilmem ayrýlýðýmýzýn kaçýncý rýhtýmýnda.

Zamaný yüreðime sarýyorum bir yerde
Ve büyüyordu özlemlerim.
O körpecik yüreðin
Merhametsiz ellerin zincirine vuruldu.
Gözlerime yaðýyor senin yaðmurlarýn
Bazen doðan güneþ, bazen uçan bir kuþ
Umutlandýrýyor seninle dolu yüreðimi.
Belki... belki diyorum
Açýlýr ansýzýn umut kapýlarý
Aðlayarak uyuduðum
Gecelerin sabahýnda.

Akþamýn kýpkýzýl renginde
Alýp baþýmý gitmek istiyorum uzaklara.
Ýçimde sýrýl sýklam þarkýlarým
Çýðlýk çýðlýða ölüyordu...
Meðer ne zormuþ böyle yaþamak
Çýka gel, çýka gel ne olur bir akþam
Sensiz gözyaþlarým tükendi.

Aygün Deniz 6.3.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: