Ýki arada bir derede kalmýþlýk Þu hayat Kýrbacý Sonsuzluða bir kýyak Baðýrtýrlarken bizleri cýyak cýyak Ne ummak ne bulduk Bizim mükafatýmýz Bir nevi susturulmuþluk,
Neyleriz biz biz deðiliz ki Hiçte olmadýk Olamadýk, Çünkü Býrakmadýlar Býrakmazlar Býrakmayacaklar Sen hala umutlan Sökmüþler gönlümüzün gözlerini, Geçiyoruz Amma velakin ama olarak þu dünyadan,
Sonu aydýnlýk Vaat edilen O Karanlýðýn öz yurdunda Sonsuz çerçevesiz gül bahçeleri Suskun bülbüller de Yok Dilini yutmuþ, Ama sen var mýsýn Yok musun Ben nerden bilem Ben hiç gidip gelmedim Ki,
Taþ attýn da kolun mu yoruldu Farz et ki var/sýn Yoksa/n Da, Bundan güzel ne olabilir Kandýrmak kandýrilmak bizim iþimiz Þu üç günlük ömrün Talimatý, Sus Sustur Bu Düzene hitaben bir kul icadý...
* Berlin, 05.03.2021 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.