hey hancý sancýsý, ýstrancasý çok bu þarabýn tadý da zifir mavi deðiþtir, deðiþtir gayrý zikredip soluma köpürmeden
hey kendim bu ne gam, ne dumandýr bir türkü baþlasýn bilmediðim her telden bir ben baþlasýn benden öte bir ben ki “oy” bana bittiðim yerden
ah olasý, olmayasý sürgün aþk ben mi ayyaþ bu türkü mü sarhoþ. iyisi mi, yolun ben olayým ben sorgusuz. tak, takýn, halhalýný yalýn ayak gelen sen ol, sen koþulsuz
ne aþka, ne de ateþe soyunmadan cehennem olunmuyor þeytana uymadan, uyanmadan inan, inan ki cennetine doyulmuyor dön gel, dön gel gayrý makamý her telden. gel ki, çalsýn sazlar baþlasýn bir türkü daha kala kaldýðýmýz yerden…
. . . //
ilhanaþýcýmartikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.