120`Yİ BİLİR MİSİNİZ?

Eþele bir hele zemini örten þu karý
Göreceksin ki altýnda ne tarihler saklý
Herbirisi de bu tarihlerin yürekte acý
Topraðýna,hava,suyuna, insanýna kurban can
Þehadetle bezenmiþ her beldesi vatanýn.

Bilir misin yüz yirmiyi sen, dinle bir
Yýl 1914 mevsimlerden ölümcül kar
Bitmiþtir Mehmetlerin cephanesi hey hat
Gitmelidir ne þekilde olursa olsun ihtityaç
Lakin onu götürecek ahali de ne güç vardýr, ne takat.

Çýktýlar bir uzun sefere ki, dile kolay
Kimi on ikisinde, kimisi on yedili, kaþlarý yay
Daha býyýðý terlememiþtir çoðunun, vay ki vay.
Size mi düþtü bu büyük yük, okudukça utanýrým
Kahreder de beni bu öykü, kanarým ha kanarým.

Dedik ya çetindir þartlar, rakým yüksek, zeminde kar
Sýrtlara yüklenmiþtir kaderi memleketin, yüreklerde kor
Veda vakti gelmiþtir ki, dualar eklenir birbirine olur zincir
Emindir o koca yürekliler, katedilecektir menzil
Birkaç günden önce bitmez yol, tam yüz kilometredir.

Ýki zabit vardýr bu yüz yirmi yiðidin baþýnda, geçer tarihe
Ne hazindir ki, yüz yirmiden birinin adý dahi yoktur arþivde
Bilmem kaç gün zor ve zahmetle sürmüþtür bu çetin yol
Onlar ki orduya uzanmýþ, adeta olmuþlardýr kol.

Sað salimen varýlýr cepheye ve yüzlerde sevinci tarifsiz
Öyle bir iþ baþarmýþlardýr ki, kelimeler anlamsýz,kifayetsiz
Ne var ki bir de dönüþü olacaktýr geriye, bekleyenlerine
Ahalinin yollardadýr gözü, ha geldi, gelecekler bir an habersiz.

Ne olduysa yolun yarsýndan itibaren olur, kopar fýrtýna
Ne göz görü görür, ne ayaklar hisseder zemini
Sýðýnýlamaz da bir yere, düþer kimi,kalýr geride ve tipi…
Ne güvenliði vardýr artýk, ne de biteceði yolun
Merhameti yoktur ayazýyla, tipisiyle bu soðuðun.

Keþke diyorum ben ödeseydim bedelini, kalsaydý onlar
Neden dinmez ve an be an, hunharca yaðar þu kar
Yürüyemez olmuþtur yüz yirminin yiðitleri, üþürler
Birbirlerine yaslanýrlar,ha gayret ve denir az kaldý
Dedik ya, kimisi onlarýn daha on iki, on üç, kolay mý?

Az daha büyükleri vardýr, onlar dönerler sabaha karþý
Hemen tedbir alýnýr, gerisiyse aranýr alal acele
Ne büyük bir acýdýr,yazýlmaz, bizim o minik yürekler
Dayanamamýþtýr, sessizce teslim olmuþlardýr ecele…
Þimdi yansýn Van,yansýn Gevaþ, aðýtlardýr dillerde.

Giden yüz yirmiden, döneni sadece kýrkýdýr
Onlardan da zayi olur varsalar da köye, þiddetli soðuktan
Tam doksan sekisizidir bu yiðitlerin, þehadet þerbeti içen
Her okuduðumda öykülerini düþünür, ürperirim kederimden

Bir tarih þuurudur yüz yirmi, anlatýlmalýdýr
Van`ýn Gevaþ`ýnda o bir Çanakkale, Sakarya`dýr
Yurdumun insanlarý, vatan denince bendine sýðmamýþtýr,
Selam olsun yüz yirmiye, her birisi onlarýn, eþsiz kahramandýr.

Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın: