İZMİRLİM

Konaktan aþk gemisiyle indik denize
Kordonda konuþuyoruz bakýn yüz yüze
Konak Karþýyaka ile gelmiþ göz göze
Senin aþkýný kalbime ördüm sindirdim
Yýllar var kalbimden çýkmaz Ýzmir lim

Kadife kaleye çýksam baksam Buca’ya
Ýsmin düþer gönlümde dile heceye
Çok yalvardým yarataným yüceye
Alevli aþka soðuk su döküp söndürdün
Aþk dikeni vücudumdan çýkmaz Ýzmir lim

Mersinli çam dibindeki evin yol uðraðýmdý
Gençlik yýllarýmda benim aþk otaðýmdý
Altmýþlý senelerin sonu gençlik çaðýmdý
Beni ummanda bir sefine ye bindirdin
Ýçimdeki sevgin hiç bitmeyecek Ýzmir lim

Biz o yýllar Bornova da fabrikadaydýk
Ýlk sevgiyi orda tattýk aþký yaþadýk
Gecelerimizi uzun sabahlara uladýk
Bu sevgi ve sevdamýz hiç bitmez dediydin
Buselerinin tadý dudaðýmdan gitmez Ýzmir lim

Binerdik konaktan ikimiz aþk vapuruna
Urla Çeþme Balçova’dan Ýncir altýna
Ýzmir körfezinde gezeriz kordon boyuna
Sen bana ben sana birlikte aþk deniziydin
Bu denizden bir damla su eksilmedi Ýzmir lim

Tatil günü mekânýmýzdý Basmane Gar’ý
Bizim aþk yuvamýz kültür park Ýzmir fuarý
Durmaz akardý gönlümüzden sevda pýnarý
Güzelim sen on sekizinde ben yirmi ikiydim
Þu gönlümde aþkýnýn alevi durmadan yanar Ýzmir lim

Ozan ÝSMAÝL derki o gün ki aþký yaþatan
Sevgilim Mersinliden ben ise Eþref paþadan
Babasý oldu bu aþkýmýza son noktayý koyan
Bu aþký Aydýnlý bir terziyle sona erdirdin
Sana kýyamam mutlu ol sen güzel Ýzmir lim

5 Ekim 1968 Ýstanbul Ýsmail Detseli
Sosyal Medyada Paylaşın: