Neden Çocukluğumu Alıp Gittin
Benim hiç kimseye,
Hiç birþeyim kalmadý.
Uzaðým herkese ve herþeye,
Yediðim darbeler yeter...
Ne sevmek ne de sevilmek istiyorum.
Ýkiside acý’dan baþka biþey deðil,
Oysa ki ne çok isterdim
Yanýnda olmayý
Göðsünde uyuyup,yeni güne seninle baþlamayý,
Teninin kokusuyla hayat bulmayý,
Geleceðe umutla bakmayý...
Dokundum soðuktun...
Soðukluk,bu kadar kötü,
Bu kadar mý acýtýrdý.
Çocukluðum seninle kaybolup gidince anladým.
En çok beni severdin,
Bir de saçlarýmý,
Hiç gitmezsin sanmýþtým,
Sensizliðe hala alýþamadým...
Seni,
Beni seviþini,
Karþýmda oturup tütün sarýþýný,
Küçük bir çocuðu sever gibi
Dizlerine oturtup saçlarýmý okþayýþýný...
Herþeyini çok özledim.
Her aklýma geliþinde,
Gözümde yaþ,
Boðazýmda düðüm,
Ýçime batan acýn hiç geçmiyor.
Kimsesiz kalmýþým gibi,
Hiç büyümek istemedim ki,
Neden çocukluðumu alýp gittin.
Yemeden içmeden,gece gündüz yattým.
Aylar sonra yeniden ayaða kalktým.
Ama içim hala acýyor, geçmiyor.
Bu dünyadan gittiðin gibi,
Rüyalarýmdan da gitme olur mu?
Karþýlýksýz sevginin en güzel hali...
Þiir: Kibar Yalçýn
Þiirime sesiyle hayat veren Abdukkerim Tiryaki’ye en kalbi teþekkürlerimle...
YouTube kanalýmda dinleyebilirsiniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.