KIRLANGIÇ GÖĞÜNE KAVUŞTU

Özlem duyduðum bir sevdanýn güne uyanýþý gibiydi
içimdeki filizlenen senler
ne zaman bir özlem kasýrgasý esse kasýklarýmda
hýncahýnç bir yokluktu adýn
ve ben hep sana geç kaldým

þimdi mutluluðun kenarýndayým
umutlarým lacivert
sessizce susturuyor beni dudaklarýmdaki kelimeler
ayrýlýðýn yükünü taþýyamýyor yorgun dizlerim
mecalsiz takatsizim
kanamalý dünlerimin bilinmez düþlerinde yalpalýyorum
bir ayaðý kýrýk umutlarýmýn

senfonisi kulaklarýmda ayrýlýðýn
iki ayak
iki kol
iki bedenden farksýzýz
tenin tenimde ateþleri harlýyor
gözlerin gözlerimin ayazýnda
üzerini ört kirpiklerinle týpký yüreðimi sevginle örttüðün gibi
kývrýlsýn usulca gamzelerine
buralar benim desin dudaklarým
tüm lebsiz liðine inat

bir aþk daha galip gelsin
ve yazýlsýn kýrlangýç göðüne kavuþtu


Sosyal Medyada Paylaşın: