KENDİME GÜNAYDIN

Günaydýn mahmur gözlüm
Seni apalak þýmarýk munzur bakýþlým
Yeter esnediðin gerildiðin
Kalk elini yüzünü yýka
Aferin bak þimdi aynada ki yansýmana
Kahve içimlik gözlerine bir bakýþta kýrk yýl hatýr býrakýr
Yüzün de ki ýþýltý sabahýn abdest suyundan kalma
Gam/ zede birikmiþ akþamdan kalma azýcýk keder
Tebessümün her gönüle çiçekler derer

Sivri dillim kimine sözün ok gibi iþler yüreðe
Kimini ipten çeker alýr yüreðe
Ellerin yok mu ah ellerin binbir maharet eder
Enüstrman çalar dudaklara þarký söyletir
Kalem tutar dile þiir söyletir
Örgü örer yürekte sevgi yumaðý
Düþene elini uzatýr
Mutfakta türlü türlü lezzetlerle
Hangi gönüllere taht kurdun kimbilir
Sarýl kendine bir sað bir sol omuzuna buse kondur

Soldan gelen sese kulak kapatýr
Saðda ki sesle munazara eden kulaklarýn
Ellerini aç sevgi dilen Rabbinden
Sevgi eksilmesin bedeninden zihninden
Sevgi daima ruhu besleyen
Þükret saðlýðýna, Ömrüne
Bedenine verdiði tüm nimertlere
Yüz sür gönlünün kâbesine
Caným kendim iyi ki varým

Ýyi ki kadýným
Ýyi ki anneyim
Ýyi ki insaným
Ýyi ki dost
Ýyi canda can/ým
Sosyal Medyada Paylaşın: