Bir zaman, gök gibi gürler dururdun Ne efsânen, ne de giz’in kalmadý Ýðne deliðinden keklik vururdun Avýný görecek gözün kalmadý
Atýn kiþneyince daðlar baþýnda Kimse duramazdý senin karþýnda Elinde mýzraðýn yiðit döþünde Zamana yenildin, izin kalmadý
Köroðlu Beli’nde çýnlardý sesin Turnanýn ötüþü olurdu esin Rüzgâra karýþýr davudî sesin Ne âvâzýn ne de sazýn kalmadý
Sýrtýnda gürzün yok, baþýnda sîm taç Nöbetine durmuþ, bir kuru aðaç Köy mezarlýðýnda, duaya muhtaç Ne yokuþun, ne de düzün kalmadý Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.