Karýn erimeye baþladýðý dað eteklerinde Ýlkbaharýn müjdecisi Soðuða dirençli narin çiçekler Kýþ bitmeden açmýþ Belki yarýn yine kar yaðacak Kimin umurunda
Rengarenk bir güzellik Sarý, hem de ne sarý Aralarda çingene pembesi Mavi, beyaz, mor çiðdemler
Cemre havaya Anadolu’nun süsü çiðdem topraða düþmüþ Sense gönlüme
Çiðdemi avuçlarýmla tutsam Öpüp koklasam Ve ona seni çok sevdiðimi fýsýldasam Daðýlýr mý dersin Yüreðini esir alan zemheri ayazý Ardýndan gönlünde yeniden belirir mi Çiðdem gibi kendini az gösteren aþkýmýz
Yeþil ince uzun yapraklarý arasýnda Gündüz açýp gece kapanan Bir çiçeðin renginde, kokusunda Hissedilen mutluluktur yaþam
Kavurucu soðukta topraktan fýþkýrýp Þiddetli kar fýrtýnalarýna dayanýrken Israrla yaþama tutunur Üzerine çið düþmüþ çiðdem
En ufak bir rüzgarýmda paramparça oldun, daðýldýn Oysa ben sevgimi Bir çiðdem tutuyor gibi Avuçlarýmýn arasýnda taþýrým gittiðim her yere Ayrýlmamak üzere
Issýz dað eteklerinde açan çiðdemler Kurtlar gibi Rüzgârýn uðultusu ve eriyen karýn þýrýltýsý ile Arkadaþlýk eder Yalnýz hissetmez kendini
Bir kere açmaya görsün Ayný anda Kuþ cývýltýlarý gökten yere iner Hoþ kokular yerden göðe yükselir
Gel Kar gibi saf ve temiz baðrýmda aç sevgili Senin olmadýðýn yerde Çiðdemler açmaz Ve þunu bil ki Sana olan aþkým Sadece bahara girerken deðil Dört mevsim çiçek açar
Ah bir izin versen Sevdayý demet demet tutarsýn Narin ellerin arasýnda
Ah bir izin versen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.