İLMEK İLMEK

ÝLMEK ÝLMEK
Ben renkleri kýrlardan, denizlerden gözledim
Bazen sevinç bazen gam dokudum ilmek ilmek
Doðanýn sevgisini, öfkesini izledim
Yaþamýn çilesini dokudum ilmek ilmek...

Küçücük bir kýz idim kocaman çoban idim
Koyun keçi pesinden dað-bayýr gezen idim
Sepetimde ekmeðim, heybemde renk ipliðim
Hayatýn acýsýný dokudum ilmek ilmek...

Subaþý’ndaki servi gölgen beni anar mi
Unuttuðum heybemi dalýn hala saklar mi
Çiriþten rüzgar gülü yapsam yine döner mi
Gençliðin Neþe’sini dokudum ilmek ilmek...

Kuþlara yuva çýnar pýnarý bekler misin
Elli yaþýn ardýndan aþký çiçekler misin
Yuvadaki yavruya mutluluk denkler misin
Ömür geçti bilmedim söküldüm ilmek ilmek...

Oðlakla kuzularým kaval sesine gelin
Keklikle tavþanlarým pýnar baþýna gelin
Yasam bir bahar dalý, çiçek dizine gelin
Yitiklerin ardýndan dikildim ilmek ilmek...

Gülþen Þenderin
Sosyal Medyada Paylaşın: