SOKAK KÖPEĞİ YALNIZLIĞI

Sevmeyi unuttuðunuz günlerde
elimden geleni yaptým yine de...

Yazýn son günü düþürdüm anýlarýnýzla beslenen gülüþümü
Kýrýk sevinçler býraktým sokaklarýnýza, uzun çýðlýklar
Yarýna kalmayacak veda için sakladýklarým
Þimdi kimse kýpýrdamasýn
maskeler yukarý
gitmeden göreyim
çocukluðumda býraktýðým yüzünüzü...

Paylaþmayý býraktýðýnýz gecelerde
elimden geleni yaptým yine de...

Annem arkamdan su dökmeyince
Eskisi gibi aðlamayýnca büyüdüm ben...
Yýl 1993’dü
Bir balonu býrakýr gibi gökyüzüne
býrakmýþtým çocukluðumun son düþünü
Yýl 1993’dü
Kirli, kötü bir selüloz bulanmýþ son sevinçlerimi
O terminalde unutmuþtum
Her molada yaþý artmýþtý ilk gençliðimin
Sokak köpeði yalnýzlýðým salya sümük kudurmuþtu.

Size býrakýyorum intihar mektuplarýmý
Hangi satýrý okusanýz kendinizi bulacaksýnýz
Mistik piþmanlýklarýnýzý saklayacaksýnýz
Ve zamandan arta kalan dostluklarýnýzý
Ama benim asýl söylemek istediklerim bunlar deðildi
Bunlar deðildi benim
güneþe aþýk bir kasabada anlattýklarým
yasak bir seviþmeyi gizleyen sýrdaþ sokaklarým
Eþcinselliðini gizleyen bir dostum gibi yanýyor içimde söyleyemediklerim
Þimdi kaç kez özür dilemeliyim sevgili sözcüklerimden...

Herþey sizler için yazýp ta anlayamadýðýnýz þiirlerim gibi yarým
çocukluðumuz hatta ilk gençliðimiz de...
Herþeyi ve herkesi sevme yaþýnýzda
anlamsýz kýzgýnlýklarýnýz ve küçük cinnetleriniz
upuzun bir tragedya býraktý günlerinize
Küstü kelimeler
oynadýðýnýz bu pandonimle sizi ananýz bile tanýmaz artýk...

Büyüyen bir hasretle
yazýn son gününden düþtüm
Þimdi saman sarýsý bir son güz ruhumu kundakladý
Ondan yüzümdeki kavruk
Bir sevda bin anýmý çürüttü diye
Tuttum yarým sevincimi de
gurbet tezgâhýnda sattým
Þimdi üstüm baþým mutsuzluk…

Konuþmayýn…
Bu mevsim sesinizi kanatýr
Þehrinizi yaðmuru yaralý nehirler böler
Felâket bir zamanmýþ
Herkes kendi ölümüne kurþun
Herkes kendi ormanýna yangýn
Konuþmayýn
Sesinizde bir veda aðlar…

Aþkta bitti...
Melankolinin saatleriymiþ
Tükürün yere
Meyhaneye deðil 33 numaralý eve gidin
Yaþlý bir fahiþenin þefkâti sizi yenileyebilir!

Ýyi haberler ulaþmadan anmayacaðým sizi
Aðýr yaralý umutlar büyütmeyin artýk
Ne zaman bir mektubunuzu okusam kederden öldüm
Oysa ben kaç bahar sizde yenilenmiþtim.
Þimdi hýzla eskiyoruz
Kalabalýðýnýz ne yalancý
Son gençliðinizin kýrmýzý – beyaz meydanlarýnda kayboldunuz
Bu Ekim hiçbir fener alayýna katýlmayýn
Sevinciniz düþer
sevmeleriniz incinir....

Elimden geleni yaptým yine de...
Yazýn son günü bitirdim sabrýmý
Yakýn o pesimist öyküleri
Þimdi býrakýn beni
Zoraki samimiyetlerden tiksindim
Býrakýn, buralýyým ve yabancý
Bozmayýn sizinkine benzeyen köpek yalnýzlýðýmý

Felâket bir zamanmýþ
Herkes kendi ölümüne kurþun
Herkes kendi ormanýna yangýn...


Eser sahiplerine destek:
Müzik: Arif Sað / Sahra

www.youtube.com/watch?v=6uHPARHN4sU



Sosyal Medyada Paylaşın: