GÜZELDİ HAYALİM

ben ilk okulu sobalý sýnýf da okudum
bu imtihaný bol
çilesi bereketli dünyaya iþte oradan baþladým
hayatýma babasýzlýðýn mahzunluðu damgasýný vurdu
hep eksik bir tarafým oldu
kendi çabalarýmla kaderimi yazdým hep
sabah okula giderken
torbama defterimin yanýna
odun koyardým
sade ben deðil herkes getirirdi
silgileri anam hep boynuma asardý
kaybolmasýn diye
tek defterim vardý beþ ortalý
aralarýný bölerdim
her derse defter olurdu
koca göbekli zengin tacirlerin
kullandýðý defteri kebir gibi
bizim için her þey çok pahalýydý
her istediðimizi alamazdýk
sýnýrlarý bilir boynumu bükerdim
imrensem de susar anama söylemezdim
yerli malý haftalarýnda evde bulunan
bahçemiz de yetiþenlerden
okula götürür arkadaþlarýmla paylaþýrdým
arkadaþlarým da öyle yaparlardý
lakin biri vardý o zengin adamýn oðlu
o çikolata þeker gofret getirirdi
onun elbisesi önlüðü hep yeniydi
ayakkabýlarýndan kimselerde olmazdý
þaþardým kaç önlüðü yakasý var diye
kalem kutusu da vardý fermuarlý içi dopdolu
kendi gibi þiþkoydu kalem kutusu
topu vardý bizi oynatmazdý
kendine yalakalýk yapanlarla oynardý
ben de her fýrsatta bozardým oyunlarýný
haksýzlýða ta o zamandan dayanamam
hala da ayný huy yetmiþimi geçtim devam
haksýzlýða dayanamam
hepimiz insanýz diye düþünür
eþitlik fikrine inanýrdým
meðer kazýn ayaðý hiç de öyle deðilmiþ
kaybedecek hiç bir þeyi olmadan büyüdüm
korkusuzluðumun kaynaðý da buradan gelir
bir de öðretmenim vardý benim
Allah rahmet eylesin adý Mesrure idi
müfredatý biz ve yaþam olan
yokluktan varlýk yaratan
paraya pula tamah etmeyen
zengini fakiri ayýrmayan
Atatürk’ün öðretmeniydi
ýþýltýlý gözleri üzerimizden eksik olmaz
aðladýðýmýzda gözyaþýmýzý siler
kanayan dizlerimize pansuman yapardý
bayram günlerinde sýnýfý süsler
beraberce marþlar þarkýlar söylerdik
eþimin “kahveni getirdim” sözüyle uyandým hayallerimden
Eþime “ dur daha bana CUMHURÝYET þiiri okutacak öðretmenim” dedim
o yanaklarýmdaki göz yaþlarýný sildi
görmedikleri sakalýmý sýrýlsýklam yapmýþtý


Sosyal Medyada Paylaşın: