ARTVİN’İ ÖZLEDİM
Hasretin aðarttý siyah saçýmý
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Efkâr Tepesi’ne döksem içimi
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Bahar geldiðinde yaylaya gitsem,
Çimlerin üstünde uzanýp yatsam
Kafkasör’de boðalarý seyretsem,
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Uçan kuþlar selam söyle’n dostuma,
Mektup yazsýn gurbetteki dostuna,
Neler söylenmemiþ Çoruh üstüne
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Sarýçiçeðini, Atabarý’ný
Þeftalini, üzümünü, narýný
Daðlarýndan eksilmeyen karýný
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Özlemim var çobanýna kuzuna
Ellerine kýna yakan kýzýna
Doyum olmaz baharýna, yazýna
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Gözlerim býkmadan bakar yollara,
Ah! Bir kuþ olsam da, konsam dallara
Hayat demem sensiz geçen yýllara
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Yanýk Ozan, her gün ah eder, yanar
Sularýndan içsem, dudaðým donar
Hep seni düþünür, hep seni anar
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
9 Haziran 1984 Trabzon
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.