ÜÇ-BEŞ

Üç beþ diken boy gösterdi.
Tam bahçenin ortasýnda.
Kökten sökmek gerekirdi.
Göz yumduk yattýk uykuya.

Bir uyandýk aman Tanrým.
Ne bahçe kalmýþ ne baðým.
Diken sarmýþ her bir yaným.
Hemen sarýldýk çapaya.

Çoluk çocuk hep birlikte,
Baþladýk diken sökmeye.
El ayak yara içinde,
Söküp attýk dýþarýya.

Bir iki kök gözden kaçmýþ,
Etrafýný ayrýk sarmýþ.
Bizi rehavet kaplamýþ.
Gene baþladý sarmaya.

Bir ses geldi ta derinden,
Yer gök oynadý yerinden.
Uyku kalksýn üstünüzden.
Sahip çýkýn bu bahçeye.

Davranýn caný gönülden,
Kazýn topraðý derinden.
Ayrýðý sökün kökünden.
Yakýn kýzgýn ateþlerde.

Üç beþ diyipte geçmeyin.
Azdýr diye yok saymayýn.
Sökün kökünü derinden.
Tekrar çýkmasýn bahçede.

Sosyal Medyada Paylaşın: