bir iptim, iptim kendimce uçurtmasý, rüzgarý olmayan önce aklýma karýþtým sonra saklýma çocuktum ta ki içimdeki uçurtmam vurulana kadar
o kadar çocuktum ki baktýkça aðabeylere, ablalara baktýkça rengi bile olmayan o kavgalara bir ölüm bile etmeyeceðimi anladým bu dünyaya
ne kadar çoktum oysa o kadar çoktum, çocuktum ki aðzýmýn hep ýlýk süt ruhumun ise, ormanlar dolusu karamelize deniz kokmasýný dilerdim
karasý iri zeytin gözlerimle, dokunaksýz gözeneklerimle baktýðým, dokunduðum kadar mavi, gördüðüm, sokulduðum kadar da yeþil olmayý dilerdim
teri, rengi, ruhumun kirlenmemiþ dengi, salçalý ekmeði olsun isterdim bu izbe sokaklar sokaklarýmýn evim, evimin de kuytusuna masal olmasýný dilerdim
sahi, Tanrým neden ben, neden henüz adýmý ezberlemeden neden, þimdiden üzerimde kusmuklu kefen güne yarýný ve henüz ömrüme acýyý katmadan hesap, hesap lütfen...
. . . //
ilhanaþýcýþubatikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.