KITTIŞIN NEJAT ABLA
Bölük mahallesinde bir Ceylan sokak vardı
Kürt Türk Arap demeden hep birlikte yaşardık
Kıttış’ın Durmuş dayı, onların evi dardı
Yağız bir atı ile, hanımına şaşardık.
Nejat abla hanımı gözleri boncuk mavi
İstanbul’dan getirmiş göçmenmiş soyu hani
Amma velakin gör ki değillerdi müsavi
Kıttış’ı görünce biz, feleğimiz şaşardık .
Kıttış atına biner forslu forslu gezerdi
Nejat ablayı evde döğer söğer ezerdi
Nejat abla saralı, canını çok üzerdi
Çocuktuk paniklerdik, evimize koşardık.
Bir göz oda içinde Nejat abla kimsesiz
Kıttış’ın karşısında, el pençe divan sessiz
Güzelliğini gören dili tutulur eşsiz
Bize geldiği zaman, mutlanırdık coşardık.
Annem dinlerdi onu, anlatırdı durmadan
Alıp kaçırmış onu, Kıttış vermemiş aman
Oğlumu kucağıma bastığım mutlu zaman
Deyince göz yaşıyla, hep birlikte taşardık.
KARDELEN(Ayrıkotu)
25.02.2021
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.