ŞU ŞUBAT VAR YA (759)

ÞU ÞUBAT VAR YA (759)

Þu þubat ayý var ya, hakikaten deliymiþ.
Dört mevsim sahipliði yýla meydan okurmuþ.
Mevsimlere üfüren bir esinti yeliymiþ.
Yaþanýlan her günü ilmek ilmek dokurmuþ.

Yýlda on iki ayýn yaþandýðý tek ay bu.
Kýþýn; baharý yazý kuþandýðý tek ay bu.
Ve dahi insanlýðýn hoþlandýðý tek ay bu.
Bir sevgili gibi de tüm kalplere akarmýþ.

Kýþýný baharýný, hem yazýný güzünü.
Halden hale geçse de unutmazmýþ özünü.
Biz dört mevsim desek de o der kendi sözünü.
Kýþ olursa üþütür bahar yazda yakarmýþ.

Cemre ile doðaya can verip can olurmuþ.
Hava, su ve topraða düþer ýsý bulurmuþ.
Aðaçlara su yürür bahar elde kalýrmýþ.
Çiçeklere yol olup doðaya gül takarmýþ.

Öyle de cilveli ki, kýskandýran nazý var.
Geleceðe yön olur yarýnlara sözü var.
Tarihi ebet müddet hem çoðu hem azý var.
Ne denirse denilsin, o yoluna bakarmýþ.

Gül gibi gün kokusu, kokar bahar yazýna.
Duygulu sevgilerde türkü olur sazýna.
Zayi Ozan’sa derki, katlanýlýr nazýna.
Ýnsaný müjde alan bir konuma sokarmýþ.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, Þubat 2021
Yayýn :25/02/2021 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1354107/

Sosyal Medyada Paylaşın: