Mahallenin iti...

Bizim mahallenin bir iti var ki,
Zengine sýrnaþýr, fakiri kapar..
Her yalý beðenmez öyle zaðar ki,
Hans’a kuyruk sallar, Þakir’i kapar..

Bir zamanlar kapý kapý gezerdi,
Pis burun havayý koklar, süzerdi,
Hýr çýkarýr, komþularý üzerdi,
Farelerle oynar, tekiri kapar...

Bir çiftliðe serdi postu diyorlar,
Tilkinin, çakalýn dostu diyorlar,
Hýrsýzý görünce sustu diyorlar,
Ne hikmetse bekçi Bekir’i kapar...

Köpek deðil, bildiðiniz bir bela,
Camii duvarýný bellemiþ hela,
Yaðlý kemik arar, ete müptela,
Zýndýklara yoldaþ, zakiri kapar...

Þehre sattýk, aþý olmuþ, pas almýþ,
Bir hatuna düþmüþ, ipi kýsalmýþ,
Geldiði yer, hikayeymiþ, masalmýþ,
Köylüleri sevmez, hakiri kapar...

Kulübesi villa, tasmasý altýn,
Gayri hesabý yok, yediði haltýn,
Kafeste seyahat Ankara, Bartýn..
Her çöplüðe dalar, her kiri kapar...

Yan bakayým deme paçadan girer,
Yüzünün akýyla bacadan girer,
Servet’im bu iþe akýl mý erer, ?
Korkarým alýnýr, þairi kapar...

Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: