Beþ yaþýnda ki Zeydi’n gözünün ýþýðý gecesinin yýldýzý biricik oyun arkadaþý yumuþacýk tüy kalpli Serçesi vardý Adý Umeyr
Hep oynarken görürdü onlarý O (*)
Bir gün ellerini birbirine baðlamýþ baþý önüne eðik, mahzun Düþüncenin var-yok kavþaðýna oturmuþ, kendiyle buldu onu Zeyd için için aðlýyordu
Düþünce bürüdü mübarek yüzünü O’nun da Yaný baþýna oturdu, sanki bütün âlem beþ yaþýna küçülmüþ çocuðun yanýna oturmuþtu Ellerini baðladý birbirine baþýný öne eðdi
“Küçük Umeyr’imiz nerede” dedi -öldü dediðinde gökten bir cam parçasý düþmüþ yerde paramparça olmuþtu
Ellerini avuçlarýnýn içine aldý Saçlarýný okþadý Kuþunun cennete gittiðini söyledi
Kuþ taziyesi vermiþti
(*)Âlemlere rahmet olarak yaratýlan yüce peygamberimiz (S.A.V)
23/02/2021 yaðmur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
limonnar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.