Duygu gücü/Akıl gücü

Hiçbir insan, bir diðerinden güç alamaz.
O güç, insanýn kendi içinde saklýdýr.
Þu gelip geçtiðimiz hayat, bunu öðretti bana,
Kýsaca...
Ýnsan, bolca duygudan; biraz etten, kemikten ve biraz da kandan oluþan bir canlýdýr.
Bunlarýn hepsini bir tartýya koyduðumuzda, emin olun, hacmi ve görünürlüðü olanlar deðil, duygular aðýr basar.
Þu gelip geçtiðimiz hayat, bunu öðretti bana,
Kýsaca...

Aklým isyan ediyor þu anda;
"Senin için ben, ne anlam ifade ediyorum?" diye, bana.
Bir dur, bir huzur ver; ruhumun yarýsý aklým.
Akýlsýz bir insan, hiç tam olur mu?
Sadece, bazen, dengemi kaybedip; duygularýmý sana hükümran kýlýyor olabilirim.
Hemen küsme öyle bana.
Benim de, yaradýlýþým böyle.
Beden süzgecim, çay süzgeci gibi deðil ki;
Bazen, duygularým ince akýyor, süzemiyorum iþte...
Belki, seni yitiriyor da olabilirim, sevgili aklým.

Yolda, bir deli gördüm; dünya yansa umurunda deðildi.
Belki, ben de, öyle olmak istiyorum; bir deniz, bir bank, bir de üstümü örtmek için karton parçasý...
Bak, çaktýrmadan yine devreye girdin, sevgili aklým.
Deli dediðin; ne yatacak bir bank arar, ne de üstünü örtecek karton parçasý...
Deniz yeter ona!
Býrak beni aklým býrak!
Deniz ve ben; yeter bana...

Cahit Fýkýrkoca
23.02.2021




Sosyal Medyada Paylaşın: