Ne vakit sustu Ýçine aktý göz yaþlarý Kayýp kentler ararken kendini savurdu kuru topraða Umudu kalmayýnca þiire sarýlýrdý soluðu Þimdi gerekmedikçe nefes almýyor susuyor içine Hayýr bu kadar zor olmamalý Bu kadar umutsuz Mavilik diyor(dum) Bir zamanlar umudun rengine Gözlerim kan çanaðýna dönmeden az evvel Az evvel bir dostu uðurla(dý) içim(den ) Oysa; zor vakitlerde tutan oydu bu boþlukta Kim çaldýysa geri versin Nefesi /mi, sesi /mi, inancý /mý... Kime kýrýldýðým belli deðil Bir çocuðun gülüþünü çaldýysanýz geri kalan her þey yýkýk dökük. Þiir mi özlediðim, kendi içesim mý suskun. “geri kalan her þey yýkýk dökük” evet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi midir tüm denizler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.