yitik yaðmurlar kovalýyorum bütün mavileri çaldýrdýðýmdan beri hiçbir bulut getirmiyor yitirdiðim takvimleri ve sen durmadan kanayan bir yaradan sýzýyorsun aklýmýn karanlýðýna
kýrýlýyor parmaklarý bir perinin yetimsiz büyüler soldurup göðsünde gecenin kayboluyor bir karanlýkta sözcüklerim ben her týlsýmda kendime dönüyorum
kurak çöller biriktiriyorum bütün yaðmurlarý yitirdiðimden beri hiçbir serap getirmiyor misketlerimi ve sen hiç düþmeyen bir gözyaþý oluyorsun aðaran sakallarýmda
tükeniyor efsunu bir gecenin ben hep ayný kabusta çýðlýk çýðlýða ve bir ilmeðin ucunda boðum boðum üç nefes sayýyorum...
FATÝH ÞAHÝN IÞIK
ÞAHBEYÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.