Son Müfreze

SON MÜFREZE

Bir dostumuz ölmüþtü gittik herkes aðlýyor
Görmüþ göçürmüþ biri çene sisini baðlýyor
Belli ki son vazife görev tamamlanmýþtý
Cüz’i bir bahane ile geri çaðrýlmýþtý

Öyle erimiþti ki incecik bilekleri
Yüzünde yalnýz kalmýþ elmacýk kemikleri
Acý tatlý yýllardan iz vardý þakaðýnda
Bi cümle yarým kalmýþ moraran dudaðýnda

Son kullanma tarihi gelmiþ ki azalarýn
Çarklar durmuþ dönmüyor ellerin ayaklarýn
Say saya bildiðin kadar tam iki yüz altý kemik
Hepsi ayný yaþtalar seksen iki senelik

O eþsiz düzeneði çalýþtýran kýzýl kan
San ki gelip geçmemiþ akmamýþ damarlardan
Yýllar önce gelen can o ilk kametgâhýndan
Emir gelmiþ ayrýlmýþ göçmüþ karargahýndan

Yolculuk son bahara kýþa mýydý hazýrlýk
Donmuþ koca þelale çalamýyordu artýk
Eriyordu buz daðý kopmuþtu kutuplardan
Sonsuza akýyordu esrarengiz sulardan

Tevhit bayraklarýyla giderken son müfreze
Hüzünlü bir kurdele takýldý göðsümüze
Seksen iki yýl önce yolculuk baþlamýþtý
Seksen iki yýl sonra hayat noktalanmýþtý

Muhittin Laçin (misali)




Sosyal Medyada Paylaşın: