Tamam, çek git! Al özlemlerimi de, Tüketen ne varsa sar, sarmala at benimle birlikte uçuruma. Ýçimi titreten duraklarda kaybol ortadan, Varlýðýný bilemedim yokluðuna sal beni de. Tamam, çek git! Al filizlerimi umudumdan. Ýlkbahara dönmeden kýþým, dondur ellerimi yeniden. Tamam, deðmesin ellerin ellerime, Kaybolmayým gözlerinin içinde, Ruhumu okþayan o his belirmesin ruhunun bir köþesinde. Tamam, al hiçliðe beni, göm o hiç söylenmeyen iki kelimelik tabuta. Hiç var olmasýn o iki kelime. Bir kayýptý de, Bir ayýptý de, Bitmesi gereken bir vakitti de, Tamam, kabul, gerçeði yansýtmayan bir suydu, Siluet buðuluydu, boðmam gerekiyordu de. Ama boðduðun yerde boðulduðunu da bil öyle de. Tamam, çek git! Bende kalsýn aný olmayý bekleyen düþünceler. Bende kalsýn beklenmeyi bekleyen duraklar. Al ruhunu benden, git benden öteye. Tamam, çek git! Hiç söylenmemiþleri itiraf edemeden git. Yalnýz mý kalmak istiyorsun, kal! Ama bil ki kaldýðýn yerden yol aldýðýnda izim yok sana. Yolum yok baharý aydýnlatan yollarda. Bir imtihana gizle kendini gittiðin bensizlikte kal öylece. Tamam, çek git. Soran olursa dinlendiðin duraklarda, Ýlk defa söyleyecekti izin vermedim de. Yaktým de, Yýktým de, Ýlk defa anlatacaktý anlayamadan attým de, Kuru bir hiçliðe ittim de, Elleri ýsýnacaktý kalbimle tutunca, kalbini bile dondurdum de. Tamam, çek git! Göm beni o hiç söylenmeyen iki kelimeye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sersemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.