AMAN EFENDİM
AMAN EFENDÝM
Sinemde gül açtý göz döktü kaný;
Bakma bana bakma aman efendim.
Kül ettin aþkýnla kül ettin beni
Baþkasýný yakma aman efendim.
Aklým fikrim sende bir þey yok bende,
Benim gerçek bende, gül kokar tende,
Sýcaklýðýn tende, kollar bedende
Sarýldýkça çekme aman efendim.
Ol dudaklar rengi almýþtýr gülden,
Bal toplanýr balýn alasý dilden,
Murat almak ister gönül güzelden
Yad yabanla çýkma aman efendim.
Huzur yaðar huzur bir görsem seni,
Karanfil renk almýþ öpüp buseni,
Yaþatmýþ sen diye ulu devraný
Bu alemi yýkma aman efendim.
Ressam Halil, yoktur cihanda mülkü,
Olmadý sarayý, giymedi kürkü,
Seninle ne hoþtur söylenen türkü
Yürektendir býkma aman efendim.
Halil GÜLEL
Düsseldorf / 06.01.2008
(Deli Bir Kýsraksýn Savrulur Yelde)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.