ÇOCUKLUK YILLARIM

ÇOCUKLUK YILLARIM

Öyle güzeldi ki benim çocukluk yýllarým;
Her anýný mutlulukla anýmsarým.
Hiç çocuk arabasýna binmedim,
Öllük topraðýnýn içinde,
Kundaða sarýlý büyüdüm.

Çeþit çeþit mamalar yemedim,
Yalnýzca annemin memesini emdim,
Ne kola içtim ne de sýcak çikolata tattým,
Ayran ve pekmez þerbetiydi benim içeceðim,
Dut kurusu, elma kaký ve hedik idi çerezim.

Ne tabletim vardý ne de kaykayým ve bisikletim. Oyuncaklarým da yoktu çeþit çeþit,
Ne trenim, ne yelkenlim ne kiþneyen atým
Ve ne de “Play Station”ým.
Çamurdan yapardýk oyuncaklarýmý ablamla…

Dayým bir mýzýka getirmiþti Ankara’dan,
Onu da çalamazdým, ama umursamazdým da.. Ablam süpsü yapardý bana söðüt dalýndan
Ya da yeþil soðan yapraðýndan.
Onlarla oyalanýr, mutlanýrdým

Ama öyle mutluydum ki ben;
Sevgiyle doluydu yüreðim.
bir sevgi çemberinin içinde yaþadým,
Ailem ve yakýnlarýmdý her þeyim,
Ýþte ben bugünlere böyle geldim.

16 Þubat 2021 / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: