Belki de anlamak, Ve anlaþýlmaktý tek derdimiz.. Bütün yorgunluklarýmýz ile Yürüdüðümüz hayat yolunda.. Yanýmýza can yoldaþý ararken, Bekler, sebat ederken Yanlýþ insanlara þans vermekle Kaybettiðimiz, Sevdaya dair umudumuzu Belli bir olgunluða varýnca Ancak anlýyorduk.. Yorgun ve býkkýn Kýrgýn ve umutsuz Isteksiz oluyordu insan Maceraya gerek yoktu Çünkü, Çünkü gençliðin verdiði O toyluk hiçbirimizde kalmamýþtý.. Insan anlaþýlmak istiyordu artýk Anlamak karþýsýndakini Boþ heyecanlar, Kalp çýrpýntýlarý.. Miðdesinde kelebekler En son ne zaman Uçuþmuþtu ki çoðumuzun.. Olgunluktu bes belli.. Kimisi daha erken, kimsi daha geç.. Elbet öðrenecek deneyimleyecekti Insan anlamayý ve anlaþýlmayý, Bekliyordu aslýnda Bütün hayatý boyunca.. Boþuna dememiþti Necip Fazýl Üstat Bana bir ben lazým Bir de beni anlayan.. Þiir: Gönül Cesli 14.02.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.