BEN BABAYIM

Derdi tasasý hiç bitmeyen,
Yüzü asla hiç gülmeyen
Geceyi gündüzü bilmeyen
Garip bir babayým ben

Yorgunluk nedir bilmeyen
Ýçindeki sýrrý vermeyen
Hep bir sevgi bekleyen
Garip bir babayým ben

Gözündeki yaþý saklayan
Derdi çokken hiç olmayan
Issýz yerde hep aðlayan
Garip bir babayým ben

Elleri nasýrdan acýyan
Gece rüyasýnda sýçrayan
Hep sevip kollayan
Garip bir babayým ben

Ekmek için diyardan diyarý gezen
Akþam eve hep geç gelen
Birde hesaba çekilip hep üzülen
Garip bir babayým ben

Hasta olsa bile yataðý olmayan
Gözleri hiç uykuya doðmayan
Deðeri bilinmeyip sayýlmayan
Garip bir babayým ben

Ankara ayazýnda kapýda çalýþan
Elleri soðuktan yarýlan
Otubüste metro da uykuda kalan
Garip bir babayým ben

Sabah ezanýnda yollara düþen
Kayýp buzda yerlere düþen
Düþtüðümü görüpte gülen
Garip bir babayým ben

Evde hep itip kakýlan
Varlýðýnda sayýlmayan
Yokluðunda aranmayan
Garip bir babayým ben

Kýrk yerinden delik ayaðýmdaki çarýk
Baþýmda yokki alamam sarýk
Bunda dünyada hep darýk
Garip bir babayým ben

(Acemi yorum)
MEHMET KOCAKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: