Denize ithafen
Zorlu denizlerden geçtim mevsim normallerinin üstünde
Dalgalarýn arasýnda hýrpalandý alnacým
Üstü baþý kahpelik olan dünyadan
Yýlgý, içimde yatan bir þey mi
Güler yüzle karþýlamadý beni hiç bir zaman
Oldukça yalýn sade acý ile tanýþtým
O benim için sadýk bir eþti yahut sabýrlý bir anne
Bambaþka acýlara tutunmak gibi bir þeydi bendeki
Soðuktan çatladý yüreðimin kabzasý
Ölü sular geçti yaný baþýmdan
Yelkenlerimde alevler
Bordamda gürültüler
Güvertem taruman
Beni mahmuzlayan bu çýlgýn deniz
Eskisi kadar güzel bulamayacak bir daha
Beyhude bir gemiyim artýk karaya oturan
Mahzenlerinde aþk ve acýlar
Bir cephe yok ki
Allah’tan baþka dönülecek
Bir belalý tanýk beni kanýttýrýyor
Öyle yoruldum ki çocuk olmaktan
Yaþamaktan
Kalbim uzanmýþ sularda yatýyor
Benim hala ayaklarýmýn olmasý,
Yürümek zorunda olmam
Yaþýyor olduðum anlaþýlmayacak
Zaman ve belgelerin dýþýnda
Kurduðum cümleleri üstüne devirmiþ
Beni dayanýklý kýlan þiir bile yalan
Bu bende ki geçilmeyen dehliz
Kaygý ve daraþ umut
Sende ki bu dirlik
Susuzluðumuzu belki ama yüreðimizi kandýramayacak deniz
Temizlemeyecek artýk bizi ne gusül nede vaftiz
Yaþýyoruz
Demek ki aramýzda yanacak deniz
Dünyaya verdiðimiz o meþhur öldürmeyecek acý biziz
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.