DİLSİZ ZAMANLAR

Güne deðdiðim ilk demlerimde;
Dilsiz zamanlarým oluyorsun........
Olmadýðýn günlerim için,
Seni çoðaltýyorum olmadýðýn þehrimde................

Gökyüzünün kýrmýzýya çalan renginden ,
Kartaneleri dökülüyor...
Ve Ýstanbul üþüyor yokluðunda........
Garip bir duygu konaklýyor yüreðimde,
Hüzün yerleþiyor içimin boþluklarýna..
Anlatamadýklarýmý saklýyorum kirpiklerimde.....
Mayasýna acý katýlan gözyaþlarýmý
Çiziyorum yanaklarýma...........
Sözlerini anýmsýyorum;
Ateþini körükleyen ýzdýrabýmda..
Gözlerinin düþüyle gecenin kýyýsýna çýkýyorum.
O an þehrim kurtuluyor eski renginden;
Yalnýzlýk yüreðimi uyuþturuyor,
Kalemimse en hüzünlü þiirini yazýyor...

HAZAN YAPRAÐI 30.07.2008





Sosyal Medyada Paylaşın: