‘’ Erkek adam arkasýna bakmaz. ‘’ ‘’ Baþýn dik yürü, eðilme. ‘’ ‘’Aþaðýlara deðil, yukarýlara bak. ‘’
Bunlarý dinledik sürekli. Bu sözlerle büyüdük. Ne ardýmýza baktýk, ne de aþaðýlara. Baþýmýz dik, gözlerimiz yukarýda.
Baktýðýmýz yerlerde, gördüklerimizde, hep siz vardýnýz ve sizin gibiler. Görmek mümkündü, seyretmek de bazen. Fakat tutmak, sahiplenmek imkânsýz.
Sürekli yükseklerdeydiniz . Biz uzandýkça daha çok, daha çok, yükseklere çýkýyordunuz. Tutmaya çalýþan, tutamayan da bizdik, sizi sürekli daha yükseklere uçuran da bizdik aslýnda.
Ve biz, sizleri týrmandýrmakla uðraþýrken zirveye, ne ardýmýzdan koþaný gördük, ne önümüzdekileri hissettik, ne de farkýna vardýk, karþýdan, en masum duygularla, en güzel yüreklerle, gönüllerine davet eden, bize el sallayanlarý.
Sonunda, adýna sevda dedik, kara sevdalý olduk hepimiz. Ne eriþebildik o yükseklere, ne de kavuþabildik sevdiklerimize.
Fikret T. Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret TEZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.