P A R A

P A R A

Aþ, ekmek su olursun, yüreðe açar yara,
Senin gibi görmedim, ölümsüze saldým ben,
Yaþamdaki dengeni, tutturup gel ayara,
Yoklukta bocaladým, aðlamaya daldým ben


Çocukluðumda yedi ceddini ben tanýdým,
Her köþede, bayýrda yolda seni aradým,
Sana lanet yaðdýrdým, kötüye çýktý adým,
Hep yokluðunda senin, deðerini bildim ben


Bütün dünya seni ilah gibi görüyor,
Her insan seninle, her ana nakýþ örüyor,
Bazýsýna bol kepçe, kimine az varýyor,
Çakal cebi doldurdun, sana muhtaç kaldým ben,



Kimini istemeden, þen þakrak güldürürsün,
Kimine koklatmazsýn, ecelsiz öldürürsün,
Maðdura uðramazsýn, çiçekler soldurursun,
Sana kaç kez aðlayýp çöpten bile aldým ben



Ýtibar, kariyersin, ite versen kin dolmuþ,
Hasretlik ismin kalpte açýk sýr mezar olmuþ,
Umutsuz bekleyiþ de nicenin benzi solmuþ,
Þan þöhret senin olsun, hiç dostun deðildim ben


Anlayamadým seni, ne biçim deðersin sen,
Dünyayý dolaþýrsýn, hep fakir boðarsýn sen,
Ecel soluðumda da, baþ uca doðarsýn sen,
Dostluk kalsýn diyerek, beyinim den sildim ben,


12.12.2003

ÝBRAHÝM ÖZDEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: