Nisan yaðmurlarýnýn elinden tutup gittin
Topraðýný koklasam hep garip oluyorum
Güneþimdin, ufkumda son defa batýp gittin
Susuz kaldým gitgide kuruyup, soluyorum
Farkýnda deðil kimse anne ben ölüyorum
Tazeydi daha bahar, cemreyle koklaþmýþtý
Gururlu o saçlarýn bu mevsim aklaþmýþtý
Uzak olan mutluluk belki de yaklaþmýþtý
Sensiz dünya dert yükü sanma ki gülüyorum
Farkýnda deðil kimse anne ben ölüyorum
Üþüyünce sýrtýma bir örtü ataným yok
Yavan yerim ekmeði katýðý kataným yok
Kimsesizim, sen yoksun düþerken tutaným yok
Topluyorum olmuyor, vazgeçip bölüyorum
Farkýnda deðil kimse anne ben ölüyorum
Sýðmadýðýn aleme beyhude iliþemem
Olmadýðýn bir ömre ben asla alýþamam
Sen ölmüþken kuvvetli olmaya çalýþamam
Tek sevdiðimdin annem kendimi biliyorum
Farkýnda deðil kimse anne ben ölüyorum
Yabancýsýydý gönlüm, uyumsuzu bu çaðýn
Olduran gel demiþken tütmez artýk ocaðýn
Uyut beni ne olur boþ durmasýn kucaðýn
Bir ninnilik yer ayýr yanýna geliyorum
Farkýnda deðil kimse anne ben ölüyorum
uytun ....