Elime kaðýt kalem almak istemiyorum.
Alýnmayýn dostlarým,bu günlerde gerginim.
Deniz beni çaðýrýr,dalmak istemiyorum.
Masumlarýn hakkýný yiyenlere dargýným
Beklediðim olmadý.umutlarým kýrýldý.
Ýyilerle kötüler bir potada karýldý.
Kimse umursamadý daðlar daða darýldý.
Ýþte bu yüzdendir ki,bu günlerde durgunum.
Þair olan insanlar duygulu ve hassastýr.
Sað gösterip sol vuran,ancak kötüye hastýr.
Arkadan vurulduysan,aðlayýp hüznün bastýr.
Akýl almaz iþlerle,uðraþmaktan yorgunum.
Verimsiz olan toprak ,sevgi ile yeþerir.
Emeðini katarsan,her türlü ürün verir.
Haram yoksa temelde,taþ bile hemen erir.
Armut piþ aðzýma düþ diyenlere kýrgýným.
Tepeden bakanlarý Allah asla affetmez.
Helal kazanmýþ ise,lüks þeylere sarfetmez.
Gücü olmayanlarý, dýþlayýp da safetmez.
Kendi gibi görünen insanlara vurgunum.
Sona erdi savaþlar, insanlýk þehit oldu.
Cenazede barýþ ve birlik çelengi soldu.
Kimse bilmez bu gidiþ,cennete giden yoldu.
Sanki öz vatanýmda dýþardan bir sürgünüm.
Kibirli insanlarý Yüce Rabbim hiç sevmez.
Aklý selim sahibi, böylelerini övmez.
Haddini bilen adam,muhatabýna sövmez.
Ruh saðlýðým bozuldu,yataklarda serginim.
Ülkü Ahýska