Meðer en çok da, anýlarýnýn içinde olan kimselerde artýk kalmadýðýný hissedince küsüyormuþ insan andýklarýna, anýmsadýklarýna. Ve en çok sevdiklerinde ölüyormuþ .
Hele ki düþtüðü veballerin, gözlerine dolduðu vakti hissetmek var ya;
“tutsa kahýr, býraksa ateþ “
Sonra; Ne yanlýzlýða sýðabiliyormuþ ne de kalabalýklara.
Ýnsan en çok sevilmek isterken kýrýp döküyormuþ meðer. Ya da kýrmayayým diye korktuklarýndan kaçarken kaçýrýyormuþ her tür sevmeleri ...
Sonra; Ne bir yüreðe dolabiliyormuþ, ne de bir kadehe.
Büyük laflar yutuluyormuþ lokma lokma Ardýndan gelsin nedametli Nasýllar, nedenler ve Herneyseler ..
Meðer en çok da Unutmaya, Unutulmaya kýrýlýyormuþ Ýnsan.
Sonra ; Sonrasý siyah gül kývamý Maðrur Hoþçakallar ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
1GeCe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.