Adam yavaþça döndü. Kadýn; Seni çok seviyorum dedi, Hem de her þeyden çok.
Adam olduðu yerde kalakaldý. Bir gökyüzüne baktý bir de kadýna. Aðzýný açtý konuþmak istedi. Olmadý konuþamadý. Ses telleri isyan etmiþti. Gözünden bir damla yaþ aktý, Yuvarlandý,yuvarlandý çenesinde, Takýldý kaldý beyaz bir inci gibi.
Gözlerinde hüzün bulutlarý dolaþýrken, Kadýn; Cevabýmý aldým dedi. Son defa sarýldý adama, kollarý, Boþluða sarkarken, Eski bir deyiþtir dedi, ölü ölüyü gömer. Sen daha Sevda Çiçeðini gömememiþsin? Ama o seni gömecek mezara. Döndü ve yürüdü. Görmedi, Ýþitmedi, Adamýn eli yüreðinde düþtüðünü. Dudaðýnda hafif bir gülümseme ile. Deyiþ görevini yapmýþtý.
ÖLÜ ÖLÜYÜ GÖMER
Adam zaten yaþamýyordu ki
13-11-2006-SALI Tuðrul AHmet PEKEL Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.