Dün gece!

Dün gece!

Sen uyurken vafasýz, gecenin kucaðýnda
Bulutlardan aðular aldým içtim dün gece
Yýldýzlara tutunup, daldým ay saçaðýnda
Ömrümün baharýný, düþte biçtim dün gece

Þamdanlarý üfledim, mumu alevden söktüm
Daðýldý tüm masalar, sabaha kadar tektim
Kadehlere sýðýndým, meylere derdim döktüm
Mazimi ortaya yere sensiz saçtým dün gece

Pencereden belirsiz bir gölge daldý yine
Yüreðimde tarifsiz, bir acý kaldý yine
Düþlerime maziden bir aný geldi yine
Son kadehte sarsýldým benden geçtim dün gece

Ne de çabuk tükettik, aylarý, mevsimleri
Kestiler kavaklarý, yitirdik isimleri
Canlandýrdým gözümde, o eski resimleri
Albümden yine seni seni açtým dün gece

Utangaç gözlerini kaçýrmýþtýn ya benden
Hani karþýmda durup, gül istemiþtim senden
Gönlümün mahçup resmi, aklýmda kalan dünden
Ýþte o resmin var ya, onu seçtim dün gece

Biraz meyhaneciyi, az da hüzzam dinledim
Kapýldým bir þarkýya, mýrýldandým, inledim
Meyhaneci yorgundu, gidecekti anladým
Gün doðdu tan aðardý, ordan kaçtým dün gece

H. Iþýk. 6/2/21


Sosyal Medyada Paylaşın: