Ben de alýþtým artýk
Gülmek nedir bilmeyen
Kaderime
Çektikleri yetmeyen
Tâlihime
Ben de anladým artýk
Istýrâbýmýn bitmediðini
Çilemin dolmadýðýný
Ýnanmýyordum ben de bir zamanlar
Sevenlerin ayrýlacaðýna
Aþkýn hüsranla
Biteceðine
Çünkü o zaman
Sen vardýn yanýmda
Ne kadar mutluyduk birlikte ...
Gözlerimizden okunuyordu
Mutluluðumuz
Söz vermiþtik birbirimize
Ölünceye kadar sevmeye
Ama sen
Terkedip gittin
Nereye gittiðini söylemeden
🌠💫🌌💫🌠
Uzun yýllar geçti
Ne bir haber
Ne de bir mektup gönderdin
Nerede olduðunu bile
Bilmiyorum
Ýlk karþýlaþtýðýmýz anda
Sevmiþtik birbirimizi
Ýsmini biliyordum sadece
Merak etmemiþtim gerisini
Yanýmdaydýn çünkü her zaman
Nereden bilirdim gideceðini
Þimdi bir de hayâlin kaldý hâtýramda
Ümitsizliðe düþtüm iyice
Umudum kalmadý artýk
Küstüm, darýldým
Boyun eðdim ben de
Ayrý kalan
Bütün sevgililer gibi
Gülmeyi unutmuþ, cefâkar
Kaderime
Þükrü Atay
1979 - Mazide Kalan Þiirlerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.