Sürek II

Sürek II

sonra; kendini hapsetti içime zindan
gözlerimin ýþýðýný karanlýðýna kapatýp...

suskun çýðlýðýn kýzýllaþmýþ ufkunda
etrafýný süsleyen o uzak nevbahar
þoför kýrmasý cümleleri tavana asýp
hazinedir sahipsiz sokak duvarlarý

özgürlük; yalçýn daðlar gibi dimdik
takýlmýþ göðsüne gül, karanfil yakasý...

sevgilisi raks eder göz yamacýnda
parmakta kehribar tespihi dünya
günü güne çeviren güvercin uçar
gök yüzü sipariþi gökkuþaðý telleri

keder; uçsuz bucaksýz açlýk dünyevi
dünya bir avuç, avuçlarda tutsak...

ranza yenilenmiþ parmaklýk boyalý
eskidikçe yeniler, üstleri tabaklanýr
þeytan üçgeninde kayýp kara kutu
baþ eðip geçip karanlýk dehlizinden

türkü ki; çýnlar zindanlarýn duvarý
görünmez mezar içinde mezarlarý...

Nuh’un gemisi karaya oturmuþken
Yusuf kuyudan çýktý Ýsa göðe çekildi
Ademden önce cennetten kovulan
Rüzgâr giyinmiþ bu topraðýn çocuklarý

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: