MAVİ KİMLİKLER

Maviye aþinaydýk tanýrdýk.
Her gece gökyüzü bizimdi.
Her þafakta sesimiz üþürdü gökyüzünde.
Ellerini mavi soluklarýyla ýsýtýrdý iþçi çocuklar...

Her sabah bindikleri otobüste maviydi.
Annelerin gözleri gibi yorgun ve aðýr.
Çýðlýklar maviydi sokak baþlarýnda Mayýs’da.
Yankýlandýkça gökyüzü çatlardý hasedinden....

Saçlarý maviydi bir Kasým ayýnda ayvanýn.
Dokundukça parmaklarý arasýnda ipek olurdu.
Ekmek maviydi diþlerimiz arasýnda.
Küf rengine aþinaydý sofralar...

Gözyaþlarýmýz maviydi yurdumda.
Yangýnlarda maviydi kanayan yaramýzda.
Gülüþümüz maviydi.
Sevgilinin sözleri de maviydi dipsiz kuyu gibi.
Sarýldýkça yüreðinde boðulurdu...

Hayallerimiz de maviydi kýrýk aynada.
Kýrýldýkça ýþýk öfkemizde, maviye sevdalýydý.
Yaðmurlar mavide sele dönerdi.
Kanatlarýmýz maviydi demir parmaklýklarda.
Vuruldukça maviye çoðalýrdý.
Halkýn evlatlarý mavi kimlikler...
Sosyal Medyada Paylaşın: