KEŞMEKEŞ

Ne kadar düþkündüm zevke sefaya
Günümü gün etmek, aþkýmdý güya
Hiç bitmez sanmýþtým bu tatlý rüya
Yelkenlerim suya inmedi gitti

Nice ahlar çektim boþ hayal kurdum
Haz huzur bilmedi hiç gönül yurdum
Durmadan elimi dizime vurdum
Yürek depremlerim dinmedi gitti

Niye el attýysam yanýp kuruyor
Akýl olur olmaz soru soruyor
Gönül dehlizlere sokup yoruyor
Dertlerim bir sala binmedi gitti

Med cezir içinde býkarken candan
Hiçliðin ateþi sardý dört yandan
Yüreðim kaçarken saçma sapandan
Ne yapsam içime sinmedi gitti

Bir anda geceme bir þimþek çaktý
Bütün zulümatý yok edip yaktý
Her þeye bir mana bir hikmet taktý
Lakin kayýp yýllar dönmedi gitti

Kevser-i Kur’an dan içince tas tas
Can buldu kalp sýr ruh, letaif havas
O ulvi ateþle yandý þer kir pas
Bu baki nur þükür, sönmedi gitti

Bayram Ali Bülbül










Sosyal Medyada Paylaşın: